انقلاب مان 36ساله شد...
انقلابی که دهان تعجب همه ی قدرت های دنیا را باز کرد!
انقلابی که وقتی نامی از آن برده می شود، در رگ های همه ی مردم این خاک، از بزرگ کوچک و پیر و جوانش، غروری با شکوه می دود.
انقلابی که برایش رنج بسیار کشیده این ملت... و بسیار خونها ریخته پای این انقلاب...
انقلابی که به حق، انفجار نور بود و سراینده ی شور...
انقلابی که خیلی ها در جای جای جهان به برکت آن اسلام آوردند...
انقلابی که مهر خمینی با آن انس و الفتی جدایی ناپذیر دارد...
انقلابی که اکنون علمدارش سیدعلی است؛
و حالا کنار مهر خمینی، مهر او نیز بر دل های انقلابیون آنچنان نشسته است که از جان آنان شده...
و امروز 21بهمن ماه 1393 است؛
انقلاب مان 36 ساله میشود...
36 سال از آن روزهای پر از شور و شوق و عشق و حضور انقلاب میگذرد...
36 سالی که در آن هشت سال مردانه جنگیدیم ؛ و حسین وار خون دادیم...
36 سالی که در آن ترورها چشیدیم...
36 سالی که در آن انقلاب مان با فتنه ها صیقل یافت و تجربه...
36 سالی که در آن از هر سو و هر کس تحریم ها بود که بر سرمان آوار شد... از تحریم های غیرانسانی ِدارویی گرفته تا تحریم های نظامی و نفتی و هزار جور تحریم دیگر....
36 سالی که در آن به رغم همه ی دشمنان و با وجود همه ی تهدیدها و تحریم ها، پیشرفت کردیم و حالا در خیلی از عرصه های از برترین هاییم...
[و خیلی حرف های دیگر!]
و حالا، این انقلاب پرشکوه آنقدر مؤثر و بزرگ شده است که آن هایی که ادعای رهبری بر جهان را دارند، بیشتر همّ و غمّ شان ایران است...!
و یقینا حتی یک حرکت ما، خواب و آرام شان را بر هم خواهد زد چرا که می دانند جوانان امروز ایران، فرزندان همان جوانان انقلاب 57 اند...
و آن ها فردا خواهند دید این ملت، با هر نگاه سیاسی و هر شکل و ظاهری، به این انقلاب و ارزش های آن همواره پایبندند و با وجود مسائل و مشکلات داخلی، اما اگر پای وطن، دین و انقلاب شان به میان آید، هیچ چیز جلودار وحدت آنان نخواهد بود....
پ.ن1:
پ.ن2:
ما خواهیم آمد، چون گذشته ها:
و نعم الرفیق.
دعوتید به صبغة الله. رفاقت با یک شهید در قالب ختم قرآن.