امام راحل

در آسمان نگاهش بهشت منزل داشت...

بهشت روشنی از آن همه فضائل داشت...

شکوه و هیبت و حسن و ملاحتش بی مثل،

عجب جمال و جلالی در آن شمایل داشت!

نگاه روشن او آیه های «و الفجر» و

لبش ترنم «یا ایها المزمل» داشت...

مسیح بود و دمش جان تازه می بخشید

که زنده از نفحاتش هزارها دل داشت...

دمی به ابری پیوسته خم نمی آورد،

اگر که لشکر طاغوت در مقابل داشت.....

اگر که سیل عداوت چو کوه پابرجا،

اگر که موج ندامت، صفای ساحل داشت...

گذاشت بر دل ما گرچه داغ هجرش را،

مسیر روشن او سالکان واصل داشت...

نهاد دست خدا در وجود سیدعلی،

شکوه و هیمنه ای که امام راحل داشت...

خدا کند که بفهمیم این سعادت را...

حیات طیبه را، نعمت ولایت را...