گذشت...

این جمعه و این میلاد هم گذشت و آقا نیامد...

):
امروز حال و هوایمان با سایر نیمه های شعبان فرق داشت...

انگار این داعش و این تکفیری ها و این سربازان کفر و این نامردمان، بدجور حال و هوای دل را بی تاب ظهور کرده بود...
اما چه فایده؟...
مولایی که تنها منتظر است تا شیعیان آدم شوند و او بیاید، نیامد...
یعنی لااقل من آدم نشدم....

االهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعاء.
اللهم عجل لولیک الفرج.


++فراوان محتاجیم به دعا.

بیا...

مولا جان!

سلام...

سلام بر تویی که بهتر از هر دلبری، دلربایی...

سلام بر تو ای وعده ی انکارنشدنی خداوند...

ای یگانه مولا و ای بی همتا سرور من!

نمی دانم چطور سپاس گویم نظر کرامتت را که اجازه فرمودی چند خطی به عشق تو بنویسم، آقا...

امشب چون هر شبم نیست!

امشب حالم طوفانی است...

امشب حکایتی دیگر است،هنگامه ای شگفت برپاست، سودایی بزرگ در سر است،

هوای دیدار تو در دل است....

قدم بگذار آقا!

قدم بگذار مولا!

که اینجا جماعتی همه کور و همه دور، اما چشم به راه تو اند...

بیا که این مردم همه حلقه به گوش، گوش به زنگ فرمان تو اند...

و من امشب می خواهم تمام آرزوهایم را از دل بیرون کنم و پا تا به سر آرزوی تو باشم...

امشب، تا صبح بیدار خواهم بود و بی قرار ، در انتظار غبار راهت... و چشم به راه هیئت حیدری ات...

بیا ای منتقم زهرایی! و ای خونخواه کرب و بلایی....

بیا ای هم نام و کردار مصطفی...

بیا!

بیا که جهان پر شده از ظلم و جور نامردمان...

نامردمانی که کربلا و شام را یادشان رفته و حالا چشم بر بقاع متبرکه پدرانت دوخته اند...

به مظلومیت و تنهایی شیعیان حقیقی ات قسم می دهم تو را، که بیا....

خدایا!

چه میشود قفل های غیبت، به یکباره با قدومش بشکند؟!...

خداوندا!

به حق جدش، محمد مصطفی و

به جان پدرش و آن فرق شکافته، در فرج تعجیل کن!

خدایا!

تو را قسم به پهلوی شکسته ی مادرش،

به جگر پاره پاره حسن،

و به شیب الخضیب حسین،

آن وعده ی بر حقت را به حقیقت برسان!

خدایا!

می دانم بدم... می دانم نالایقم،

اما تو کریمی و بزرگی!

به حرمت تنهایی و مظلومیت خوبان در این عالم،

چشمانمان را به جمال مولا روشن کن...

خدایا!

عجل لولیک الفرج....