السلطان....

آمدم شهر خودم،

اما دلم جا مانده در صحن و سرایت....

دل نوشت:

دلم را به ضریح تو گره زده ام... رها مکنی او را، یا سلطان!...

گنبد الرضا

چند سالی همدم دلتنگی هایم فقط عکس این گنبد بود....  ):

اما سپاس آقای خوبی ها و مهربانی ها، که باز مرا خوانده ای.... (:

راهی مشهد الرضایم إنشاءالله...

دعاگوی همه همسنگران و همراهان این مجازآباد خواهم بود.

[دعا کنید پربار برگردیم.]

یا حق.