بیست دقیقه تجدید قوا

امروز بعد از هفته ها بالاخره توفیق شد به زیارت تو بیایم، روح خدا...

در راه چشمم را پرچمی در اهتزاز گرفت و بعد ناخودآگاه نگاهم را کشید سوی گنبد مرقدت...

گویی امتداد هر پرچمی که نام مبارک الله بر آن نقش بسته، می رسد به قلب تو...!

...و بعد از مسیری طولانی و زیر آفتاب گرم 8 صح(!)، رسیدم پای ضریحت...

بعد از سلامی و نمازی، لبخند در قاب عکس، دلم را لرزاند...

انگار با لبخند حتی صلابت نگاهت بیشتر است...!

لحظه های اخر، با زیارت ضریح چشمانت گذشت و این زیارت سخت به من چسبید...

تجدید بیعت، یاداوری وظایف، یاری گرفتن، دلِ تنگ را جلا بخشیدن... همه و همه با یک زیارت 20 دقیقه ای تو نصیبم شد....

 

پ.ن: إنشاءالله بین این زیارت و توفیق بعدی فاصله مثل قبل نیفتد...