توصیه ها 14| انس با قرآن

امام خامنه ای(مد ظلّه العالی):

این ماه [رمضان]، ماه ضیافت الهی است. پذیرایی خداوند از بندگان خود در این ماه - که یک پذیرایی معنوی است - عبارت است از گشودن درهای رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خیری که بندگان در این ماه انجام می‌دهند. روزه ماه رمضان هم یکی از مواد همین ضیافت عظیم الهی است، که مایه تصفیه روح انسان و ایجاد زمینه طهارت قلبی روزه‌دار است.

این ماه [رمضان]، همچنین بهار قرآن است. انس با قرآن، معرفت اسلامی را در ذهن ما قوی‌تر و عمیق‌تر می‌کند. بدبختی جوامع اسلامی، به خاطر دوری از قرآن و حقایق و معارف آن است. آن کسانی از مسلمانان که معانی قرآن را نمی‌فهمند و با آن انس ندارند، وضعشان معلوم است. حتی کسانی هم که زبان قرآن، زبان آنهاست و آن را می‌فهمند، به خاطر عدم تدبر در آیات قرآن، با حقایق قرآنی آشنات نمی‌شوند و انس نمی‌گیرند. می‌بنید که آیه «لن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلا» (سوره نساء، 141) – یعنی خداوند مؤمنین را زیر دست و زبون کفار قرار نداده است – در کشورهای عربی و به وسیله مردم عرب زبان در دنیا خوانده می‌شود، اما به آن عمل نمی‌گردد. در آیات قرآن، توجه و تنبه و تدبر [نمی‌کنند]؛ لذا کشورهای اسلامی عقب مانده‌اند.

 

بیانات مقام معظم رهبری در خطبه‌های نماز جمعه تهران، 84/7/29.

توصیه ها 13| سیر الی الله در این ماه

امام خامنه ای(مد ظلّه العالی):

اصل قضیه این است که ما بتوانیم در ماه رمضان، این سیر إلی‌الله را بکنیم و می شود؛ عرض کردم، گاهی که پس از پایان ماه رمضان، خدمت امام(رضوان الله تعالی علیه) می رسیدم، برایم محسوس بود که ایشان نورانی تر شده ­اند و حرف زدن و نگاه و اشاره و حرکت دست و اظهارنظرشان، با قبل از ماه رمضان فرق کرده است. دوره ماه رمضان، برای یک انسان مؤمن و والا، این طوری است. آن قدر به او و به قلب و باطنش، نورانیت می­ بخشد که انسان این را در مشاهده حضوری او حس می­ کند و از حرف زدنش می­ فهمد که نورانی­ تر شده است. بندگان خدا همین طورند. ما باید از این فرصت، خیلی استفاده کنیم.

یک نکته را در زندگی عملی خودمان عرض می کنم که شاید ان شاءالله برای خود من و برای همه شما برادران و خواهران، وسیله ­ای برای تحرک بهتر و بیشتر باشد. آن نکته، این است که برای نزدیکی به خدا، اصل قضیه، ترک گناهان است. انجام مستحبات و نواقل و توسلات و دعا و بقیه امور، فرع است. اصل قضیه، این است که انسان از صدور گناه و خلاف از خود، مانع بشود. این، همان تقوا را می­ طلبد. تقوا و پرهیزگاری، مهمترین ـیا بگوییم اولی ­ترینـ مظهری است که وجود انسان باید داشته باشد. همین است که مانع از گناه انسان می شود. گناه نمی­‌گذارد که انسان، حتی خود را به لبه دریای عظیم مغفرت الهی برساند و از آن استفاده کند. گناه نمی گذارد که ما حال دعا و توجه پیدا کنیم، گناه نمی گذارد که ما به فکر بازنگری و بازسازی خودمان بیفتیم. کوشش بکنیم از گناه فاصله بگیریم، این، شرط اول قضیه است.

ترک گناهان زمینه استفاده از رحمت و مغفرت الهی را آماده می­ کند. باید زمینه استفاده از رحمت و مغفرت و افاضات معنوی الهی را آماده کرد و آن، با ترک گناه است، لذا شما در دعای کمیل می­ بینید که امیرالمؤمنین(علیه الصلاه و السلام) می­ فرماید: «اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعاء». یعنی خدایا! آن گناهانی که دعای مرا حبس خواهد کرد، آنها را بیامرز.

گناهان، مانع از اجابت دعا می شود. در همین شبها و سحرها، در دعای شریف ابوحمزه می­خوانید: «فرّق بینی و بین ذنبی المانع لی من لزوم طاعتک»، خدایا! میان من و گناهم فاصله بینداز؛ آن گناهی که مانع از انجام وظایفم می شود و باعث می گردد که نتوانم خودم را به تو نزدیک کنم.

اصل قضیه، مسئله ترک گناه است. مهم‌ترین حسن یک نظام و حکومت اسلامی در این است که فضا را، فضای گناه ­آلود نمی­ کند، در نظام‌های طاغوتی، فضا گناه ­آلود است. اگر انسان هم بخواهد گناه نکند، گویی برای او میسر نیست و همه چیز، انسان را به طرف گناه سوق می دهد. در نظام اسلامی، این طور نیست. در نظام اسلامی، فضا گناه‌­آلود نیست.... در نظام اسلامی، گناه نه فقط معیار پیشرفت نیست، بلکه ضد پیشرفت و ضد ارزش و معیار تنزل است. بنابراین، اصل قضیه، اجتناب از گناه است که باید سعی کنیم در این ماه رمضان، ان‌شاءالله با تمرین و حدیث نفس و ریاضت، گناه را از خودمان دور کنیم. اگر گناه از ما دور شد، آن وقت راه برای عروج و پرواز در ملکوت آسمانها ممکن خواهد شد و انسان خواهد توانست، آن سیر معنوی و الهی و آن طیران معین شده برای انسان را انجام بدهد؛ اما با سنگینی بار گناه، چنین چیزی ممکن نیست. این ماه رمضان، فرصت خوبی برای دورشدن از گناه است.