بیاد شهدای تشنه لب

جهت مشاهده در سایز بزگ تر بر روی تصویر کلیک کنید.

 

برگرفته از عشاق الزهراء

oshag-zhra.blogfa.com

طراح: بابک الماسیان

 

 

 

مانده بودیم وسط میدان مین. همه مجروح بودند و خسته. یه رزمنده ی زخمی چند  متر آنطرف تر از من افتاده بود. دست و پایش را روی زمین می کشید. انگار  دردش شدید شده بود. با آرنج خودش را کشید جلوتر. کم کم از من دور می شد.  فکر کردم می خواهد از میدان مین خارج شود. گفتم: « با این همه درد چرا  اینقدر به خودت فشار می آوری؟ » گفت: « چند تا مجروح دیگر آنطرف هستند. من  هم چند دقیقه بیشتر زنده نیستم. می خواهم قمقمه ی آبم را برسانم به دست  آنها »

الهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

 

گمنامان

 

نام و نشان پیدا کردند،
از گمنامیشان؛
این شهدای گمنام....