نقطه ی عطف...

آمدم تا که بگویم: چقدر رویایی!

«قل هو الله احد» خواندم از این زیبایی...

کفر محض است وگرنه تو خداوند منی!

و قسم بر خود یکتایی حق، یکتایی

در شب موی تو قلبم به نماز استاده ست

در کفش نیست کسی زلف به این یلدایی

در قنوتم به نگاه تو توسل کردم

چقدر صاف و زلالی، چقدر پیدایی

با وجود تو دل فاطمه هم آرام است

اولین حاصل مادر شدن زهرایی

نام زیبای حسن نقش نگین نبوی ست

چون که آقای بهشت و پسر مولایی

آمدی در وسط ماه خدا، این یعنی؛

نقطه ی عطف خدایی شدن دلهایی...

  

شاعر: حنیف منتظر القائم

میلاد کریم ترین اهل کرم بر شما مبارک!

التماس دعا

کریم خوبان....

 

کریم به کسی می گویند که با لبخند، در را به روی تو باز کند،

بی آنکه از صدای در خاطره خوشی داشته باشد...

 

ما را غلام کوی حسن آفریده اند

مبهوت و مات روی حسن آفریده اند

ما را پیاله نوش شرابش رقم زدند

مست از خم و سبوی حسن آفریده اند

خورشید را به این همه نقش و نگارها

از طلعت نکوی حسن آفریده اند

روشن ز نور روی مهش گشته روزها

شب را اسیر موی حسن آفریده اند

آری ز مقدمش همه جا بوی گل گرفت

گل را ز رنگ و بوی حسن آفریده اند

از انبیاء و اولیا همه را صف به صف ببین

مدهوش خلق و خوی حسن آفریده اند

میل نگاه هر چه گدایان شهر را

ولله سمت و سوی حسن آفریده اند...