به سـوی او قـدمی برداریـم...

 آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را . . .

و دریایى غرق نمی کند "موسى" را . . .

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد . . .
تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش . . . !

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند؛
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد . . . !!
مکر زلیخا زندانیش می کند . . . ؛
اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند . . . !

از این قِصَص قرآنى هنوز هم نیاموختی(م) ؟! . . .

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند،

و خدا نخواهد،

نمی توانند . . .

 

او که یگانه تکیه گاه من و توست . . .

پـــــــــــــــــــــــس . . . :

به " تدبیرش" اعتماد کن!

به "حکمتش" دل بسپار!

به او "توکل" کن!

و به سمت او "قدمی بردار" . . .

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی . . .