«البته باید از تعبیر «ضیافت» متوجه برخی وجوه صعوبت و سختی
ماه رمضان شده باشیم. چون انسان در ضیافت، هرچند پُر موهبت هم باشد،
نمیتواند به راحتی خانۀ خودش باشد و به دلیل مؤدب بودن، نسبت به وقتی که
در خانۀ خودش هست معذّبتر است. آدم در مهمانی هرچه هم به او خوش بگذرد
نمیتواند هر رفتاری که دلش میخواهد انجام دهد و بسته به درجۀ اهمیت و
ابهّت مهمانی، بیش از آنکه به فکر راحتی خود باشد در اندیشۀ بهره برداری
است.»