آیا «وحدت» به معنای کنار گذاشتن اعتقادات است؟
آیا «وحدت» به معنای کنار گذاشتن اعتقادات است؟
رهبر انقلاب پاسخ می‌دهند . . .
«مسئله، مسئله‌ى این نیست که شیعه یا سنى، عقاید یکدیگر را قبول کنند؛ نه، هر کسى عقیده‌ى خودش را دارد، هر کسى تابع استدلال است و به هر عقیده‌اى رسید، درست است. مسئله این است که اصحابِ عقاید مختلف، بایستى به وسوسه‌ى دشمن گوش نکنند، به جان هم نیفتند، با هم دشمنى نکنند و نسبت به هم کارشکنى نکنند.»(25/10/85)
«این جاست که مسأله اتّحاد و وحدت اسلام و تفاهم اسلامى معنا پیدا مى‌کند. ببینید این قضیه چقدر مهمّ است! ببینید این مسأله براى فرداى دنیاى اسلام، چقدر حائز اهمیت است! این، قضیه‌اى نیست که به آسانى بشود از آن گذشت. همه باید خود را مخاطب این کلام حساب کنند. من به همه مى‌گویم؛ هم به اهل سنّت، هم به شیعه، هم به کتاب‌نویسان، هم به شعرا، هم به مطبعه‌چیها، هم به کسانى که در بین مردم پایگاهى دارند، حرفى مى‌زنند و مستمعى دارند. همه باید این حقیقت را بفهمند و دشمن را بشناسند. مواظب باشید که دشمن در سنگر خودى جا نگیرد. مواظب باشید که شما به جاى تهاجم به دشمن، به خودى حمله نکنید. عالِم به زمان باشید؛ یعنى دشمن و دوست و عرصه مبارزه را بشناسید. اینها خیلى مهمّ است.»(1/5/76)
«اینجور نباشد که کسى از یک گوشه‌اى خیال کند دارد از شیعه دفاع می‌کند و تصور کند دفاع از شیعه به این است که بتواند آتش دشمنى ضد شیعه و غیر شیعه را برانگیزد. این دفاع از شیعه نیست؛ این دفاع از ولایت نیست. اگر باطنش را بخواهید، این دفاع از آمریکاست؛ این دفاع از صهیونیست‌هاست.»(27/9/87)
[به این کتاب رجوع کنید:
«وحدت و همگرایی از منظر رهبر معظم انقلاب اسلامی»
تالیف علیرضا برازش]