گذشت...

این جمعه و این میلاد هم گذشت و آقا نیامد...

):
امروز حال و هوایمان با سایر نیمه های شعبان فرق داشت...

انگار این داعش و این تکفیری ها و این سربازان کفر و این نامردمان، بدجور حال و هوای دل را بی تاب ظهور کرده بود...
اما چه فایده؟...
مولایی که تنها منتظر است تا شیعیان آدم شوند و او بیاید، نیامد...
یعنی لااقل من آدم نشدم....

االهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعاء.
اللهم عجل لولیک الفرج.


++فراوان محتاجیم به دعا.

دو روز تأخیر...

نمی دانم شرمندگی ام را چطور توصیف کنم؟!....

منی که بیش از اینها به تو مدیونم، خاص تر از سایر شهیدان،

بین این امتحانات و مشغله ها، تاریخ گم کردم و سالروز آسمانی شدنت را یادم رفت...

تو جزو آن خاص ترین آسمان نشین هایی هستی که چند باری دستم را گرفته ای؛

و من چقدر نمک نشناس تو ام...

هرچند، من، این بنده ی گنه آلوده، نمکدان خدا را هم شکسته ام گاهی...،

شما که خود نمک گیر اویید...!!

اما میدانم که می بخشایی مرا...

به جان زهرا قسمت میدهم...!

هم مرا ببخشای و هم بیش از پیش هوایم را، هوای دل و ذهن و فکر و نگاهم را، داشته باش...

++ شهادتت مبارک، نزدیک تر از برادرم!...