گل نرگس

بین این همه گل های رنگ رنگ خدا، نرگس ها را دوست تر دارم.

نرگس وقتی می آید که هیچ گلی نیست و هوا سرد است و خشک و بی روح.....

نرگس می آید تا بهار یادمان نرود...

نرگس می آید با رنگ و عطر یگانه و مدهوش کننده ی خویش....

نرگس، می آید....

پ.ن:

هوای آسمان که هیچ، هوای دل ها هم زمستانی شده....

گل نرگس، نمی آیی؟؟......

صدای قدمت می آید....

ارباب!

باز بوی محرم رسید بر مشام این بنده ی گنه آلوده...

منی که از شهر الله بی نصیب ماندم؛ و تمام امیدم به محرمی دیگر بود تا بیایم پای پرچمت و روزی از مادر بزرگوارت بگیرم... تا بیایم و بلکه خدا به حرمت گریه بر مصیبت تو، چشم بر سیاهی ام بپوشد...

و حالا که چند روزی بیشتر تا محرم باقی نیست،

سخت بی قرارم ارباب....

بی قرار روضه هایت... و بی قرار دست گیری هایت...

یا حسین، ادرکنی!....