تا بیایی...

بر بام تنهایی نشستم تا بیایی . . .

با گریه‌ها دل را شکستم تا بیایی . . .

درهای این دل را برای سال‌ها سال

بر هر که جز محبوب، بستم تا بیایی . . .

آری میان آسمان خاطراتم

تنهای تنها با تو هستم تا بیایی . . .

با یک دل پرخون و دستان تمنا،

چون لاله‌ای ساغر به دستم تا بیایی . . .

شرط گسستن بود، حرف آخرینست:

زنجیرهایم را گسستم تا بیایی . . .

در انتظارت ای سیه چشم سیه خال!

از هر سیاهی بود رستم تا بیایی . . .

وقتی که ساقی جمعه را روز تو نامید

با باده‌های جمعه مستم تا بیایی . . .

من در بلندای غم تنهایی خویش

بر بام تنهایی نشستم تا بیایی . . .

پدیدآونده: سید محمد هادی حسینی

وسواس خوب!

کاش وسواس بگیرم

شب و روزم

همه این

باشد و باشد

که مبادا
ز من و کردۀ من

دلبر من

غصه بگیرد. . .

و زبان لال

برای گنهم

اشک بریزد. . .

einlam.ir