« نسبت بحث جهاد اکبر را با ماه مبارک رمضان خدمت شما عرض کنم، با یک کلمه از کلمات حضرت امام، به شما عرض میکنم که بله ماه رمضان، ماه جهاد با نفس است میفرماید همه دعوت شدید به ضیافتالله، همه مهمان خدا هستید و مهمانی به ترک است. یعنی ترک حالا یک چیزهایی، میشود مهمانی. مثل ترک خوردن و آشامیدن که میشود روزه مثلاً. بعد میفرماید اگر ذرّهای هوای نفس در انسان باشد، این به مهمانی وارد نشده است. یا اگر وارد شده است، استفاده نکرده است. امام میفرماید در واقع شرط ورود به مهمانی، این است که ذرّهای هوای نفس در وجود آدم نباشد. ذرّهای هوای نفس نباشد.
«البته باید از تعبیر «ضیافت» متوجه برخی وجوه صعوبت و سختی
ماه رمضان شده باشیم. چون انسان در ضیافت، هرچند پُر موهبت هم باشد،
نمیتواند به راحتی خانۀ خودش باشد و به دلیل مؤدب بودن، نسبت به وقتی که
در خانۀ خودش هست معذّبتر است. آدم در مهمانی هرچه هم به او خوش بگذرد
نمیتواند هر رفتاری که دلش میخواهد انجام دهد و بسته به درجۀ اهمیت و
ابهّت مهمانی، بیش از آنکه به فکر راحتی خود باشد در اندیشۀ بهره برداری
است.»