درد نوشت [10شهریور93]

دلم گرفته از این شهر!

تهران و خیابان هایش را میگویم...

نگاه های آزاردهنده و حرف ها و حرکات...

دیدن گناه علنی، و در مقابل حرفی و یا کاری نتوانستن....

و انوقت گلویی که از بغض پر می شود

و دلی که از خشمی به همراه غم، آکنده می گردد...

آنوقت است که دلم برای مردانی چون تو تنگ می شود.....

آن هایی که از کنارشان می گذری، بی هراس...

آن هایی که نگاهت نمی کنند و اگر هم بکنند آزاردهنده نیست رد نگاه شان...

آن هایی که وقتی از کوچه ای خلوت و در ساعتی کم رفت و آمد می گذری، حضورشان باعث آرامش خاطر است...

در یک کلام،  آن هایی که میراث علی را فراموش نکرده اند...

راستش اینجا مردانی از جنس تو را کم داریم!...

-مردانی که اصل خویش را از یاد نبرده باشند...-

شهید غیرت!

کمی از چشمه ی غیرتت به کامشان بچشان!...

به خدا دیگر تحمل این همه نگاه پست و حرف های ننگین سخت است...

سنگرم سخت زیر اماج تیرهاست.....

+ هدیه به روح این شهید عزیز، صلواتی عنایت کنید.

++ اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا....