منـــیــبــــــــــــ

اللهم ارحم من لایرحمه العباد، و اقبل من لایقبله البلاد...

منـــیــبــــــــــــ

اللهم عجل لولیک الفرج
و العافیة و النصر،
و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و محبیه،
بحق فاطمة الزهراء....

سرفصل ها
موسسه بیان معنوی


فصل رویش...

چشم به راه | يكشنبه, ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۱۱:۴۷ ب.ظ | ۲ نظر


33_0

سلام بر همه ی بزرگواران!

این پست را گذاشته ام، فقط برای التماس....

التماس دعا...!
از این سه روز و از اعتکاف نوشتن تکراری است شاید؛ اما دیدم نمی شود به شمایی که یقین دارم دعاهایتان می گیرد، التماس نکنم...!
ملتمسانه دعایتان را می طلبم...
خیلی خیلی دعا کنید مارا...(از نوع واقعی اش)
إنشاءالله همه دست پر برگردید از این فرصت رویش...
یا حق.

  • چشم به راه

رجب

اعتکاف

نظرات (۲)

  • ۲۲ ارديبهشت ۹۳ ، ۰۳:۲۶
  • حورانه ..

    • امام خامنه ای:

     از نظر پیغمبر اکرم، میزان حق، امیرالمؤمنین است. از طریق سنی و شیعه نقل شده است که:

     «علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار»؛ اگر دنبال حقید، ببینید علی کجا ایستاده است، او چه میکند، انگشت اشاره‌ی او به کدام سو است. زندگی امیرالمؤمنین یک چنین زندگی ای است.

     بیانات در دیدارمردم بوشهر در روز میلاد امام علی(ع) - ۱۳۸۹/۰۴/۰۵


    سلام
    عیدتون مبارک
    التماس دعا
    پاسخ:

    سلام علیکم.

    عید شما هم مبارک!!

     

    فراوان محتاج دعا هستم.

  • ۲۲ ارديبهشت ۹۳ ، ۰۲:۲۴
  • Ersa 2022
    • سلام

     دعای امّ داوود تمام می شود. به ساعت نگاه می کنم. حدود بیست دقیقه ای وقت باقی مانده تا پایان مهمانی. سخنران مراسم ما را دقایقی به حال خود وا می گذارد. صدای گریه و نجواست که توی صحن مسجد جامع می پیچد. هرچند هستند هنوز کسانی که غافلند و خودشان خبر ندارند. آرام نشسته ام وفکر می کنم. سخنرانی هم تمام می شود. تازه دارم می فهمم که دیگر وقتی نمانده، انگار خودم هم از غافلین بوده ام. همیشه همین طور است. روز آخر که می شود پشیمان می شوی ازینکه چرا دو روز قبل را خوب استفاده نکرده ای، که چرا همان ساعات اندک را هم خوابیده ای.

    مناجات التائبین امام سجاد(ع) همدم این لحظه های من می شود: خدایا بنده ی فراری جز به درگاه مولایش به کجا باز گردد؟". دلم نمی خواهد این لحظه ها تمام شود. دیگر به ساعت نگاه نمی کنم. فقط می خوانم "یا مجیب المضطرّ ، یا کاشف الضرّ... . گوشه ی چشمی به آسمان دارم و ترس از غروب آفتاب. شنیده ام نزدیک ترین حالت بنده به معبود سجده است. ذکر سجده ام ذکر توبه است، حرف دیگری ندارم بزنم، شرمنده ام. آبرویی ندارم که از درگاهش چیزی بخواهم.می روم توی حال خودم.

    صدای اذان بلند می شود. حیرت زده ام، به آسمان نگاه می کنم. یعنی تمام شد؟ خدایا تمام شد؟ داری بیرونمان می کنی؟ باور نمی کنم خدایا. از اینجا بیرونمان کنی کجا برویم؟ مهمانی ات تمام شود دلمان به چی خوش باشد؟ از اینجا  بهتر هست؟ پرتمان می کنی دوباره توی لجنزار دنیا؟ وسط ان همه شلوغی و کثیفی و نامردی و بی غیرتی؟ دلم می خواهد همین لحظه بمیرم. دعا می کنم که بمیرم و نروم از اینجا بیرون. من که می دانم پایم را که از این در بگذارم بیرون همه چیز و همه کس و خدا یادم می رود. کاش همین الان دنیا بایستد و من تمام شوم. فایده ای ندارد اذان تمام می شود. باید نماز بخوانیم و بعد هم خداحافظ ای خانه ی خدا.

    می روم توی صف افطاری،"در مسجد باز است، خانمها می توانند تشریف ببرند بیرون". می بینی؟ همه دست به دست هم داده اند که تو را بیندازند بیرون. برو که لیاقتت همین قدر بود. برو و در حسرت خودت بمیر. امشب افطاری نمی خواهم. فقط بگذارید بمانم! اما مگر می شود ؟ آن بیرون منتظرت هستند. هنوز حیرانم.

    هنوز هم نمی فهمم چه کرده بودم که خدا دعوتم کرد. انگار امسال از سالهای پیش آدم تر بوده ام که انتخاب شدم.سفره جمع شد. دعا می کنم آدم بمانم.

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم